Ресурсниот центар на родители на деца со посебни потреби спроведе истражување насловено “Мапирање на потребите на децата и лицата со хендикеп во Битолскиот регион“. Презентација на извештајот и анализата по спроведеното истражување се одржа во хотел “Милениум“ пред голем број присутни.
На презентацијата присуствуваа претставници на општина Битола и Новаци,претставници од Заводот за ментално здравје, Центар за социјална работа, Дневен центар, Завод за рехабилитацијана деца со оштетен слух и говор,како и претставници од локалните невладини здруженија, секако и родители на деца со посебни потреби.
За проектот повеќе информации ни дадоа координаторите од ресурсниот центар во Битола.
Кажети ни повеќе за овој проект и која беше целта на истиот?
Р.Ц.: Ова претставува голем проект и истражувањето е овозможено со финансиска поддршка на Полио Плус движење против хендикеп, преку програмата за мали грантови, а во рамките на проектот “Мартина Обскура- прашањето на хендикеп во пристапувањето кон Европската Унија“ поддржан од страна на Европската Унија. Целта на овопј проект е да ги детектира и утврди потребите и проблемите со кои се соочуваат семејствата на децата со посебни потреби и лицата со посебни потреби, и да ја зајакне меѓусебната соработка со здруженијата на родители на деца и лица со посебни потреби и да се зајакне соработката со локалната самоуправа во општините Битола, Новаци и Могила. Во истражувањето со анкета беа опфатени минимум 400 семејства со деца/лица со посебни потреби и тоа 150 семејства на деца до 18 години и 250 лица над 18 години со податоци за состојба на социјален, образовен и економски аспект како и податоци на потребите на лицата со хендикеп од потребни и/или неопходни услуги во здравствени посебни терапии, образованието, потребна технологија, учество во редовно основно и средно образование и социјален аспект (вработување, потреба од дополнителни обуки, потреба од персонален асистент и информации за можната дискриминација на лицата со хендикеп (познавање на Конвенцијата за правата на лицата со хендикеп).
Кои заклучоци и препораки произлегоа од ова истражување?
Р.Ц.: Поаѓајки од целите на овој проект, анализата на добиените ресзултати и заклучоци произлезе дека граѓанските организации се оние кои треба да обрнат посебно внимание на промовирање на Конвенцијуата за правата на лицата со попреченост преку организирање на добро осмислени кампањи кои ќе ја засилат ангажираноста во насока на видливост на активностите што ги превземаат мерките кои се спроведуваат за правата на децата / лицата со хендикеп, со цел зголемување на свесноста на јавноста за нивно постоење. Локалнаите самоуправи исто така треба да се ангажираат во смисла на поттикнување и продлабочување на граѓанските организации во насока на проширување на услугите за лицата со хендикеп, кои ќе придонесат децата /лицата со хендикеп и нивните семејства да живеат поквалитетен живот. Токму заради ова локалната самоуправа треба да ги вклучи услугите за лицата со хендикеп во листата на приоритетни и како издвоен дел на политиките за социјална заштита. Тоа подразбира издвојување и на соодветни средства во својот буџет за реализација на овие политики . Општините треба да воведат евиденција за децата/ лицата со која ќе помогне во процесот на креирање на политики кои се засновани на точни и релевантни податоци за видот на услугите и сервисите кои се вистински потребни на лицата со хендикеп.
На прашањето што треба државата да направи за да се подобрат условите за живот на лицата со хендикеп, какви одговори добивте?
Р.Ц.: Тука добивме најразлични, но сите еднакво вредни одговори: Подобрување и остварување на правата, бенефициран стаж. порано пензионирање, вработување, набавка на лекарства преку ЗФО кои се нови во другите држави и веќе искуствата покажуваат многу подобрувања, пристапноста во целост да се подобри, да се подигне свеста на целото општество, ортопедски помагала (соодветни), обезбедување на транспортни возила за инвалидизирани лица, отварање на дневни центри,подобра информираност на овие лица за тоа што им следува , обезбедување на личен асистент, контрола на работодавците кои ги земаат бенефициите за вработување на лица со попреченост,посамостојна вклученост во општествениот живот, обука на образовен кадар, дефектолози по училиштата, отварање на ресурсни центри заинклузија на слепи лица,агенцијата за вработување да ги информира лицата со попреченост како за обуки и проекти кои се наменети за нив.
-Одговорите на сите овие прашања всушност ќе ни бидат приороитет на нашиот ресурсен центар при нашите активности и нашата мисија која не води, истакнаа од Ресурсниот центар и од истите ќе произлезат многу други вакви истражувања.
