Печалбарството е дел од колективната меморија на Македонците, но тоа посебно е изразено во Битола како печалбарски крај. Битолчани од Пелагонија и Потпелистерието има насекаде иселени низ светот, каде создале семејства, основале и развиле свои успешни компании, се вклучиле во разни општествени актовности во местата каде живеат. Битола, посебно во летниот период повторно дом на сите иселени, кои се тука во своите родни огништа, да ја посетат родната куќа, да се видат со роднини пријатели, да прошетаат низ Македонија. Една од илјадниците битолчани кои поради разни причини го нашуштиле родниот дом е Дана Пичалоф која сега живее и работи во Њукасл (два часа северно од Сиднеј) Австралија, со која ќе поразговраме за нејзиниот животен пат кој го трасира со нејзиниот сопруг Борис.
Дана, на почетокот на овој разговор кажи ни за твоите македонски корени и за твоето семејно потекло (твоите родители, кога се преселиле во Австралија, за семејството Пичалоф…)
-Родена сум во Битола на 25 јануари 1962 година од родителите Пецо и Коца Тодоровски. Моите родители и двајцата се родени во нивните села Породин и Канино. Татко ми заедно со дедо ми мигрираа во земјата на можностите – Австралија не долго откако се родив, оставајќи ме со мајка ми кај баба ми во Породин. По две години, татко ми заштеди доволно средства за да не земе мајка ми и мене во Њукасл (два часа северно од Сиднеј) Австралија. Јас сум една од 4-те девојчиња – Вера, Мери и Сузи се родени во Њукасл каде што живеевме во скромна куќа во Мејфилд. Моите родители беа исклучително вредни (нема друга опција во Австралија освен да се работи напорно за да се постигне) за да можеме да изградиме двокатен дом за да го сместиме растечкото семејство. 
Ти и твоите сестри сте мажени во македонски семејства, повеќето од Ѓавато.
–Се омажив за љубовта на мојот живот, Борис, со кого сме заедно веќе 43 години, на моја 18-годишна возраст на 6 септември 1981 година, на прослава каде присуствуваа 500 членови од нашите семејства и пријатели. Во тоа време се сметаше дека е тоа венчавката на годината.
Цел живот работев со полно работно време, па дури и успеав да работам две или три работи одеднаш – едноставно за да воспоставам убав и удобен начин на живот. Мојот сопруг и јас започнавме буквално од нула – работевме напорно за сите средства и достигнувања. Мојот сопруг Борис управува со нашиот бизнис – Newcastle Tyrepower каде што се сопственици и нашиот зет Ли и синот Метју – семеен бизнис кој е специјализиран за гуми за возила и механика. Го сакаме нашиот живот во Австралија, кој е дом целиот наш живот, но постои и секогаш ќе има копнеж да се враќаме во Битола, Македонија на секои две години бидејќи имаме многу обожувано семејство кое сакаме да го гледаме и да останеме во контакт.
2024 година беше година на сеќавање на нашите родители, така што моите две сестри – Вера и Мери (нашата најмлада сестра Сузи не можеше да дојде со нас бидејќи има младо семејство) заедно со нивните сопрузи и внуки сите се впуштија во европска авантура со цел да ги посетиме селата во кои се родени нашите родители како и прекрасната Битола и да уживаме во многу други македонски задоволства. Ги загубивме двајцата родители за време на Ковид, која беше и сè уште е потресна за нас и нашите семејства. Нашиот аџилак назад во татковината беше емотивно и трогателно доживување, и истовремено исполнето со многу љубов и емоции – патување кое ќе го паметиме за цел живот!
Tвоето гледиште за Македонците во Австралија денес, како живеат, за традицијата, заедниците, поддршката и споредувањето со животот овде.
-Живееме во заедница во Австралија исполнета со традиција и култура, иако се чини дека е малку изменета со текот на годините, но нашето семејство лично ги сака и ги одржува верувањата кои ни биле всадени како деца. Одиме во црква, присуствуваме на македонски настани, готвиме традиционална македонска храна и сè уште го одржуваме нашиот македонски морал. За жал, не можам да го кажам истото за некои семејства во нашата заедница и пошироко. Додека нашите деца растат и се мешаат со различни култури, што е охрабрено, некои други семејства избраа да ја игнорираат традицијата и културите на нашите претходници. Во Австралија живееме во земја на можности – нема причина австралиските Македонци да не живеат убаво бидејќи Владата дава поддршка во секој аспект, од образование до здравствена заштита до домување итн.
Она што го забележав е дека за жал некои луѓе станаа комотни со тоа и мрзеливи и очекуваат дека претходните генерации едноставно треба да го предадат наследството за да го поддржат нивниот животен стил – ова не се случи во нашето семејство бидејќи ние ги охрабривме децата да застанат на свои нозе, сами да се изборат да бидат самостојни и успешни – сите го посетуваа и дипломираа на Универзитетот во Њукасл, работеа напорно, со цел да си заштедат пари и да го изградат своето портфолио и да го постават својот животен стил за своите деца и пошироко. Ние сме среќни и сме бескрајно благодарни.
Вашата работа, проекти, добротворни организации, колку е тоа важно
–Јас сум државен маркетинг менаџер на Нов Јужен Велс за кина со настани каде што управувам со 20 кина на различни локации низ државата Нов Јужен Велс. Прикажуваме блокбастер филмови од Соединетите Американски Држави, на пр.: Невозможна мисија, Барби и многу други, како и филмови од целиот свет. Имам тим од 12 талентирани луѓе во мојот оддел за маркетинг. Јас сум исто така професор на TAFE – Технички и образовен колеџ каде предавам маркетинг и бизнис на студенти. Понатаму, управувам и со мал бизнис заедно со мојата пријателка и колешка Деб Остин – Double Digits Marketing каде работиме на маркетинг и промотивни концепти за различни клиенти.
Конечно, мојата страст е да им помогнам на оние кои се помалку среќни, при што секоја година управувам со масовен настан каде обезбедуваме ручек и подароци за преку 1200 бездомници во Њукасл за фондацијата “Самарјани“. Ме растажува тоа што имаме многу луѓе од сите националности и култури кои се бездомници и не можат да се издржуваат себеси или своето семејство, па секоја година на Божиќ им ставаме насмевка на нивните лица. Овој настан го одржувам веќе 8 години. Отсекогаш им велев на моите деца дека тоа што ќе го изнесете во универзумот тоа ќе ви се врати десеткратно и дека ако можете да помогнете некому, треба!
Други добротворни организации што ги поддржувам со донации се Фондација за рак, Фондацијата за леукемија, детската болница Џон Хантер и Фондацијата за медицински истражувања Хантер, каде што сум член на одборот и донесуваме одлуки за финансирање на здравствени истражувања. За мене е од огромно значење да придонесувам за заедницата.
Вашето семејство, децата и како тие ја одржуваат традицијата…
-Моето семејство се состои од мојот сопруг Борис и нашите 3 неверојатно прекрасни деца – Џастин 35 години, мажена за Ли со два сина, Џејмс 6 и Даниел 3 години, Ребека 33 години свршена за Џими и ќе се омажи на 11. јануари, 2025 година, и синот Метју на возраст од 30 години – оженет со Анџелина со еден син Астон на возраст од 2 месеци. Сите живееме во заливот Ворнерс во градот Њукасл, на неколку минути еден од друг и спроти најголемото езеро во Нов Јужен Велс, Езерото Маквари.
Ние сме по природа Македонци и ја почитуваме и практикуваме културата како што ја поттикнувале нашите родители. Ние ги славиме не само традиционалните Божиќ, Нова Година и Велигден според западниот свет, туку ги славиме и македонските православни празнувања, вклучувајќи ги имендените итн. Нашите деца го разбираат македонскиот морал и етика и тие ќе бидат пренесени на нивните деца иако живееме во мултикултурно општеството исполнето со лежерниот и опуштен австралиски начин на живот. Нашата култура ќе остане интегрална компонента на нашето семејство.
Ваша желба и визија за Битола и Македонија.
-Мојата желба, сон и визија е Битола да остане иста со својот шарм на Корзо кое е светски познато, но во исто време, се молам и надевам за промени за да му се овозможи на овој прекрасен град да расте, да се развива и да напредува. Ги разбирам и ги ценам борбите на нашето семејство во Битола, Македонија. Она што го забележав е дека целото наше семејство има вградено цврсти темели и работни навики со кои тие знаат како да постигнат и да успеат додека истовремено се грижат еден за друг. Но за жал нема толку многу можности во прекрасната Битола, како што има во Австралија на пример. Битола е дом на многу Австралиски Македонци, така што за овој регион да расте, верувам дека туризмот е силен адут за градот затоа предлагам интензивна кампања за да се охрабрат повеќе австралиски Македонци не само да ја посетуваат секоја година или на секои две години, туку и да поттикнат разни други семејства и пријатели да патуваат до овој прекрасен дел од светот. Битола нуди ресторани од светска класа, а гостопримството е во нашата ДНК.
Неодамнешната посета на Свети Наум беше навистина прекрасно изненадување и, се разбира, убавината на Охрид и Скојпе навистина гарантира дека Македонија ќе биде вклучена во сечија агенда за посета. Како земја, Македонија е љубезна, убава и пријател на сите сега треба да го убедиме светот во овие добра – тоа може да се направи со поддршка на Македонците лоцирани низ целиот свет – обединувањето ќе донесе сила и успех.
